Ingezonden: Bloemdijken, eindeloos touwtrekken

In dit artikel:

Water Natuurlijk wijst erop dat afspraken over dijkbeheer in de praktijk niet worden nageleefd op de Zuid-Hollandse eilanden. Ruim drieënhalf jaar geleden besloot het algemeen bestuur — na een motie van Water Natuurlijk — dat beheer van dijken moet focussen op veiligheid en herstel van biodiversiteit. In plaats daarvan hebben agrarische belangen op veel locaties nog altijd voorrang: dijkstroken zijn vaak verpacht aan schapenhouders zonder strikte voorwaarden. Dat leidt tot overbegrazing, kale plekken, schapenpaadjes en het (indirecte) gebruik van meststoffen en bestrijdingsmiddelen, terwijl nationaal recht het gebruik van bestrijdingsmiddelen bij dijkbeheer juist verbiedt.

Volgens Water Natuurlijk ondermijnen deze praktijken de veiligheid. Een door erosie goed beschermde graszode vereist plantendiversiteit met verschillende worteltypen die samen een stevig ondergronds netwerk vormen tegen golfslag. Begrazing mag alleen ingezet worden als instrument om die veiligheid en de biodiversiteit te dienen, niet als doel op zich. De organisatie verwijst naar een groeiende wetenschappelijke consensus, praktijkproeven, een landelijke handreiking voor waterschappen en beleidsuitspraken van het Hoogwaterbeschermingsprogramma die bloemrijke dijken als gewenst normbeeld aangeven. Ook het beleid van waterschap Hollandse Delta staat hier formeel achter, maar uitvoering blijft achterwege.

Tegelijk loopt er meerjarig onderzoek naar de gevolgen van toenemende droogte door klimaatverandering en welke plantensamenstellingen het beste bestand zijn tegen verdroging en snel herstel bevorderen; eerste aanwijzingen spreken in het voordeel van soortenrijkdom. Het waterschap werkt aan een wijziging van de verordening; Water Natuurlijk houdt toezicht en blijft aandringen op concrete verbetering van het beheer. Tekst door Joost Kievit, voorzitter Water Natuurlijk.